Een van de eerste klasmanagementtools die velen van ons hebben geleerd om kinderen te sturen of grenzen te stellen, is beperkte keuzes. Deze maand wil ik graag wat dieper op dit onderwerp ingaan. Ik heb gemerkt dat de term beperkte keuzes vaak wordt gebruikt onder Montessori-leerkrachten, maar net zo vaak wordt hij gebruikt zonder de principes achter het disciplineringsmiddel te begrijpen die het een respectvolle en effectieve manier maken om met kinderen om te gaan en duidelijke en passende grenzen te stellen. Zonder begrip van de principes wordt een disciplinemiddel gewoon een techniek. Technieken falen omdat ze gericht zijn op de volwassene en de prioriteiten van de volwassene in plaats van op het kind. Het kind wordt een object in plaats van het onderwerp wanneer de volwassene een disciplinemiddel als techniek probeert in te zetten.
Laten we eerst het principe achter beperkte keuzes verkennen . Het gebruik van beperkte keuzes is een respectvolle manier om grenzen te stellen met kinderen en tegelijkertijd hun recht en vermogen te respecteren om passende keuzes voor zichzelf te maken, met respect voor anderen. Beperkte keuzes laten het kind weten dat het deel uitmaakt van het plan, maar dat er grenzen zijn die in de ontwikkeling passen en respectvol zijn voor alle betrokkenen.
Laten we vervolgens onderzoeken wat een beperkte keuze is. Een beperkte keuze is eenvoudigweg een beslissing die een volwassene aan een kind geeft tussen twee of meer alternatieven. De alternatieven moeten geschikt zijn voor de ontwikkeling, redelijk, respectvol en aanvaardbaar voor het kind, de volwassene en voor de situatie.
Enkele voorbeelden van gepaste, respectvolle en aanvaardbare beperkte keuzes:
“Je mag de lunch eten die je moeder voor je heeft ingepakt, of je mag een boterham met pindakaas en jam voor jezelf maken. Kies jij maar.”
“Je mag eerst je yoghurt wegleggen of eerst je cracker. Welke kies je?”
“Je mag de bonen van de vloer scheppen met je handen of met een bezem en stoffer. Wat wil je gebruiken?”
“Je mag je wiskunde nu afmaken, of nadat je een snack hebt gegeten. Kies jij?”
“Wil je hem de Vredesroos brengen, of dit op de agenda van de klassenvergadering zetten?”
“Je mag een verslag schrijven over één van de basisbehoeften van de oude Romeinen. Maak je beslissing morgen voor de lunch.”
“Je hebt vier achterstallige opdrachten. Je bent welkom om ze na schooltijd te maken terwijl ik mijn lessen voorbereid, om vroeg te komen en er in de ochtendopvang aan te werken, of om ze mee naar huis te nemen voor het weekend. Waar geef je de voorkeur aan?”
Volwassenen kunnen, zonder het te beseffen, in een machtsstrijd verzeild raken met leerlingen wanneer ze de principes achter beperkte keuzes verkeerd begrijpen . Dit gebeurt wanneer een volwassene een leerling keuzes geeft die niet ontwikkelingsgericht, redelijk, respectvol of aanvaardbaar zijn voor het kind, de volwassene of de situatie. Hier volgen enkele voorbeelden:
“Je mag je lunch wegzetten of in het kantoor gaan zitten.” (Dit is een dreigement en niet acceptabel voor het kind).
“Je mag met de groep mee naar binnen komen, of alleen op de speelplaats blijven.” (Dit is ook een dreigement, en waarschijnlijk een loze dreigement die de volwassene niet kan waarmaken. Het is niet acceptabel voor de volwassene of de situatie).
“Je mag je lunch wegzetten of op de grond laten liggen zodat er op getrapt kan worden.” (Dit is niet acceptabel of respectvol voor de situatie en de gemeenschap).
“Wil je nu gaan rekenen, of in de pauze?” (Dit is misschien niet respectvol of aanvaardbaar voor de volwassene die andere verantwoordelijkheden heeft na school, en niet respectvol voor de leerling die tijd buiten nodig heeft).
“Je mag een onderzoeksverslag schrijven over alles wat jou interesseert.” (Deze keuze is waarschijnlijk te breed voor de leerling en daarom niet ontwikkelingsgericht. Sommige kinderen kunnen onderwerpen kiezen die niet aanvaardbaar zijn voor de volwassenen, of voor de situatie, en dit zal later leiden tot afwijzing van het idee door de volwassene. Uiteindelijk is het geen keuze).
Beperkte keuzes voor jongere kinderen zullen concreter en beperkter zijn, gebaseerd op hun ontwikkelingsrijpheid. Naarmate leerlingen ouder worden, zullen hun keuzes ruimer zijn. Een adolescent kan bijvoorbeeld veel meer tijd krijgen om een afgesproken project af te ronden, omdat hij hopelijk het executief functioneren heeft ontwikkeld om zijn tijd te beheren, keuzes te maken en de gevolgen (positief en negatief) van die keuzes te ervaren.
Soms zullen kinderen terugkomen met een reactie op een beperkte keuze, zoals: “Ik wil geen van beide doen.” Als dit gebeurt, kunnen we gewoon reageren met een verklaring als deze, “Dat is niet een van de keuzes,” en dan gewoon stil blijven, warm en aanwezig! Als het kind volhardt, zwijgen en wachten tot het reageert, zonder te reageren, zendt een krachtige boodschap uit: Ik geef om je. Ik vertrouw erop dat je je verantwoordelijkheden nakomt en ik zal hetzelfde doen.
Tot de volgende keer…
